TOP 5 “VISUELE KUNSTWERKEN”
Je hebt films die je raken vanwege de inhoud. Je hebt films die je raken omdat je zo enorm meevoelt met de hoofdpersoon. En…. Je hebt films die je raken omdat ze visueel zo enorm tot de verbeelding spreken. Welke culinaire films zijn ware kunstwerken, waarbij elke scene visueel van het beeld spat door de beeldtaal? Speciaal voor de visueel georiënteerden onder jullie, onze top 5 van Visuele Kunstwerken à la Cinema Culinair. Dus: met aandacht voor eten & drinken.
1. The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover (1989)
~ Regisseur: Peter Greenaway
Visuele stijl: Deze film is een visueel spektakel van groteske schoonheid en symmetrie. De felle, verzadigde kleuren (vooral rood, groen, en goud) en de complexe sets, waarin elke kamer zijn eigen kleurenschema heeft, geven de film een theatrale uitstraling. Eten wordt op een barokke en vaak macabere manier gepresenteerd, met grote banketten en overvloedige tafels. In één scène wordt een heel geroosterd varken opgediend. De kleuren zijn verzadigd en fel, wat het eten extra extravagant doet aanvoelen.
Eten als focus: Rijke banketten met luxe vleesgerechten, vis, groenten, en sauzen. Grote, extravagante tafels vol overdadige gerechten staan centraal in het restaurant waar de film zich afspeelt. Wijn speelt ook een grote rol: flessen worden constant geopend en geserveerd, vaak in overvloed. Het eten is zowel verleidelijk als afstotelijk en speelt een sleutelrol in de intense climax van de film.
2. The Grand Budapest Hotel (2014)
~ Regisseur: Wes Anderson
Visuele stijl: Wes Anderson’s kenmerkende symmetrie en felle kleuren maken van deze film een visueel meesterwerk. Het gebruik van pastelkleuren, vooral in scènes die zich afspelen in het hotel en de patisserie, geven de film een sprookjesachtige esthetiek. De iconische taartjes van Mendl’s zijn een voorbeeld van de perfectie waarmee eten wordt gepresenteerd.
Eten als focus: Hoewel het geen “eetfilm” is, speelt eten, met name de kunstig ontworpen taarten, een belangrijke rol in de verhaallijn. Naast gebak is er ook een diner met gerechten als forel en kreeft, die even zorgvuldig zijn gepresenteerd. De gebakjes van Mendl’s zijn miniatuur kunstwerken: pastelblauwe doosjes met roze linten, gevuld met perfect symmetrische taartjes. De felle kleuren en symmetrische presentatie van het eten sluiten nauw aan bij Wes Anderson’s obsessieve aandacht voor detail, wat elk gerecht in de film een visueel spektakel maakt. Meer info & tickets voor The Grand Budapest Hotel als film & diner event vind je hier.
3. Marie Antoinette (2006)
~ Regisseur: Sofia Coppola
Visuele stijl: De decadente esthetiek van Versailles, gecombineerd met de overdaad aan kleurrijke zoetigheden en patisserieën, maakt deze film tot een visueel spektakel. De felle pastelkleuren, weelderige kostuums en symmetrie in de shots geven elke scène een bijna sprookjesachtige pracht.
Eten als focus: Eten, vooral zoetigheden, is een groot onderdeel van de film en symboliseert de excessen van het hofleven. De scènes met overdadige taarten, gebakjes en desserts zijn kunstzinnig vastgelegd en dragen bij aan de decadente sfeer van het verhaal.
4. Tampopo (1985)
~ Regisseur: Juzo Itami
Visuele stijl: Tampopo is een Japanse film die ramen (noedelsoep) verheft tot een kunstvorm. De scènes waarin eten wordt bereid, met close-ups van dampende kommen ramen en verse ingrediënten, zijn visueel hypnotiserend. De strakke compositie en zorgvuldige beeldregie zorgen voor een gevoel van orde en perfectie.
Eten als focus: Deze film draait volledig om het maken van het perfecte gerecht. De liefde en aandacht voor detail in de bereiding van ramen maakt van elke scène een viering van eten, waarbij de cinematografie het voedsel bijna verheerlijkt. Naast ramen, de Japanse noedelsoep, kent de film ook andere culinaire scènes, zoals het eten van sushi, oesters, eend, en steak, en zelfs een scène waarin een ei wordt gedeeld om de sensualiteit van die scène te benadrukken. Meer info & tickets voor Tampopo als film & diner event vind je hier.
5. The Platform (El Hoyo) (2019)
~ Regisseur: Galder Gaztelu-Urrutia
Visuele stijl: The Platform is een Spaanse sciencefiction-thriller met een opvallende, minimalistische stijl die de focus legt op symmetrie en strakke lijnen. De scènes met eten – vooral de tafels die van boven naar beneden langs de gevangenen gaan – zijn rijk aan detail en beladen met symboliek. De overdadige en luxueuze presentatie van voedsel bovenaan de “platform” contrast sterk met de leegte en vernieling lager in het systeem.
Eten als focus: De film bevat een banket vol luxe gerechten die door een team van chef-koks in perfecte harmonie worden bereid: fruitschalen, rijke vleesgerechten, verse broodjes, desserts, flessen wijn en champagne. Terwijl het eten naar beneden zakt door de verschillende niveaus van het “platform”, wordt het steeds verder opgevreten en vernietigd. Het eten in The Platform is een metafoor voor ongelijkheid en overleven. De visuele presentatie van het eten is opvallend kunstzinnig.
