Voor een Nederlands publiek heeft de film Toast en zijn hoofdpersoon Nigel wellicht een introductie nodig. Niet veel mensen in de lage landen zullen de Britse chef / tv-kok en schrijver Nigel Slater kennen. Dus hoogste tijd voor een introductie van Toast!
Nigel Slater
Keuken in Rosemary’s Baby
Toast is de naam van de autobiografie van Nigel Slater, en de film Toast houdt het verhaal dichtbij het boek. Kijk naar de film en je krijgt je een redelijk goed idee van de achtergrond van Nigel Slater. Hij groeide op in Wolverhampton met ouders die op zijn zachtst gezegd allebei geen culinaire vaardigheden hadden. Nigel ontwikkelt zijn liefde voor eten, groenten en koken helemaal zelfstandig, ook uit een zekere behoefte aan troost. Wanneer zijn moeder sterft aan astma, gaat hij een felle kookwedstrijd aan met zijn (wel briljant kokende) stiefmoeder om de liefde van zijn vader voor zich te winnen. Liefde vindt zijn weg door de maag, maar ook haat, zo leren we. De film eindigt waar de carrière van Slaters begint, in de keuken van het hotel Savoy in Londen.
Recht uit het blik
Spotted dick cake in blik
In de film verdraagt Slater het eten van de Engelse lagere en middenklasse in de jaren zestig maar moeizaam. Terwijl hij zich voorbereidde op het schrijven van het boek, probeerde Slater zich de smaak van dat eten te herinneren. Hij winkelde voor Smash aardappelpuree, slasaus, en ham in een blik (met gelei), gestoomde Heinz cake in blik (zie foto) en Fray Bentos Steak & Kidneypie. In tegenstelling tot zijn jeugd houdt hij nu van dat eten, simpelweg omdat het herinneringen oproept aan lang vervlogen tijden. In de film gaat zelfs het opwarmen van de blikken in kokend water mis. En om die reden at de familie Slater altijd toast met boter.
Maar de engelse keuken bestaat zeker
Shepherd’s Pie (links) en Porkpie (rechts)
Geen nood, Cinema Culinair gebruikt verse producten en kookt echt smaakvolle Engelse recepten. De Engelse keuken had een twijfelachtige reputatie, maar sommige karakteristieke gerechten zijn echt heerlijk. Nederlanders denken dat een taart een taart is, maar Shepherds Pie (lamsvlees met aardappelpuree) is nauwelijks te vergelijken met een varkensvleespastei (varkensgehakt in een deegkorst). We volgen het recept van Nigel Slater voor zijn Shepherds Pie, inclusief zijn eigen kleine variaties.
En wie anders dan een Britse kok kan een recept bedenken van thee zetten? Eten tijdens de film Toast, is niets minder dan een les in de Britse eetcultuur.
Schrijven over eten
Sandwich met rauwe biefstuk en ingelegde blauwe bessen van Nigel Slater
Slater denkt dat Engeland nu overcompenseert voor het feit dat Brits eten altijd een grap was. Nu moet iedereen alles zelf koken en zelfs de pubs veranderen in ‘gastro pubs’. Voedsel zit niet in de Britse genen zoals de Fransen of Italianen het hebben, zegt hij; ‘De Britten zijn geen gepassioneerde koks. We zijn een land van receptvolgers ’.
Slater begon te schrijven over koken en deed precies dat: goede recepten schrijven voor een tijdschrift. Hij schreef er honderden en hij schrijft alsof het eten spreekt:
“Blueberries with an underlying piquancy from red wine vinegar, juniper and rosemary works splendidly with cold roast pork. I spooned the inky-blue dressing over crisp, pinkly pickled onions and thin slices of rare beef and sandwiched it all in a suitably giving brioche bun.”
Nigel Slater in The Guardian
Slater geeft ook vaak een persoonlijk tintje aan het schrijven over eten. Eten heeft alles te maken met herinneringen en cultuur en koken is volgens hem geen wetenschappelijke vaardigheid. Slater is eigenlijk nooit echt een professionele kok geweest, geeft hij toe, hij kookt veel liever voor een klein aantal gasten, dan met een professionele keukenbrigade. Momenteel schrijft hij zijn overheerlijke recepten voor The Guardian.
